© Huygens ING - Amsterdam. Bronvermelding: G.E. Langemeijer, 'Wijnveldt, Jan (1884-1949)', in Biografisch Woordenboek van Nederland. URL:http://resources.huygens.knaw.nl/bwn1880-2000/lemmata/bwn1/wijnveldt [12-11-2013]

WIJNVELDT, Jan (1884-1949)

Wijnveldt, Jan, jurist ('s-Gravenhage 31-5-1884 - 's-Gravenhage 14-6-1949). Zoon van Johannes Antonie Wijnveldt, onderwijzer, en Margaretha de Kroes. Hij was gehuwd met Anna Maria Elisabeth Bruijn op 22-6-1911. Uit dit huwelijk werden geen kinderen geboren.

Na het gymnasium in zijn geboorteplaats doorlopen te hebben, ging hij rechtswetenschap in Leiden studeren, alwaar hij in 1908 op stellingen promoveerde en in 1917 in Utrecht op het proefschrift Neutraliteitsrecht te land ('s-Gravenhage, 1917). Ondertussen is hij korte tijd advocaat geweest waarna hij reeds op 22 november 1909 benoemd werd tot ambtenaar van het openbaar ministerie bij de kantongerechten ter standplaats Rotterdam. In 1918 werd hij substituut-officier van justitie bij de rechtbank aldaar en in 1923 rechter in die rechtbank. Op 31 juli 1930 werd hij benoemd tot advocaat-generaal bij de Hoge Raad der Nederlanden, welk ambt hij bij zijn dood nog bekleedde.

Wijnveldt is zowel als schrijver over juridische onderwerpen als in het verenigingsleven met name in de Vereniging voor Strafrechtspraak, later Nederlandse Vereniging voor Rechtspraak geheten actief geweest. In de sfeer van de Nederlandse rechterlijke macht genoot hij groot gezag. Toen tijdens de bezetting in 1943 de p.g. mr. W.J. Berger door de bezetter werd ontslagen, belastte hij zich met het genoemde ambt om bij de bevrijding weder in het te voren door hem beklede terug te treden. Hij was een markante persoonlijkheid; aan zijn kijk op mensen en dingen placht hij oorspronkelijk, illusieloos, soms bijna cynisch uiting te geven, terwijl hij in werkelijkheid een praktisch idealist was als weinigen, die steeds weer bereid was taken op zich te nemen die hij van maatschappelijk belang achtte en zich daaraan gaf met een toewijding, waardoor hij waarschijnlijk teveel van zijn krachten vergde en soms door zijn beperking tot het praktisch noodzakelijke weinig waardering oogstte van meer theoretisch geïnteresseerden.

P: Behalve het bovengenoemde werk Het wegbrengen van schepen. Een na-oorlogsverschijnsel ('s-Gravenhage, 1925); preadviezen voor de Nederlandsche Vereeniging voor Armenzorg en Weldadigheid in 1925 en voor de Nederlandsche Juristenvereeniging in 1930.

L: J.M. van Bemmelen, in Nederlands Juristenblad 24 (1949) 506-507.

I: Persoonlijkheden in het Koninkrijk der Nederlanden in woord en beeld. Onder hoofdred. van H.P. van den Aardweg (Amsterdam 1938) 1669.

G.E. Langemeijer

Bovenstaande biografie weerspiegelt de stand van het onderzoek tot aan het jaar van publicatie in het gedrukte deel van het BWN. Dit jaar is hieronder weergegeven. Alle daarna verschenen literatuur is niet in de tekst verwerkt en wordt evenmin vermeld in de literatuuropgave (onder L).

Oorspronkelijke versie opgenomen in: Biografisch Woordenboek van Nederland 1 (Den Haag 1979)
Laatst gewijzigd op 12-11-2013